Imiona
Władca Głębin, Pan Mórz, Trzydzieści, Księżycowy Rogacz, Srebrzysty Miotacz, Utopiony, Wodnik, Śnieżnik, Fjönar (dla Norsów).
Symbole
Głównym symbolem Wodijana są trzy fale wpisane w kwadrat. Nie mniej ważnym jest także sierp księżyca, tak często przedstawiany nad głową bóstwa. Znak wody, w aspekcie pozytywnym i negatywnym, także jest jednoznacznie kojarzony z bogiem, jednak ten drugi częściej pojawia się u Slavów Północnych jako znak niebezpieczeństwa. Poświecone temu bóstwu jest wszelkie bydło, a w szczególności byk.
Wygląd
Wodijan najmłodszy wśród Czwórcy jest, przeto przedstawiany jest jako mężczyznę postawnego w sile wieku, którego głowę zdobi srebrzysty sierp. Oczy jego niby morskie tonie, którymi włada, a włosy ciemnozielone niczym algi. W dłoniach jego dysk – Księżyc w pełni oraz trójząb, symbol władzy nad morzami. Ubiór jego stanowi tunika ze szmaragdów, przepasana sznurem pereł.
U Norsów Fjönar w dłoniach zamiast trójzębu posiada topór, a dysk jest tarczą srebrzystą. Spojrzenie jego niczym szkwał – dzikie i nieustępliwe.
Zaś w wierzeniach Slavów Północnych trójząb zastąpiony jest mieczem z lodu, oczy zaś bóstwa są białe niczym śnieg, choć ślepcem nie jest.
Domena
Wszystkie morza i oceany, a nawet największe z jezior są pod jego władaniem. To on sprowadza burze, posyła wiatry, jak i uspokaja morskie fale. Co noc również rzuca dysk swój, Księżyc, w pogoni za Słońcem, by rozświetlał mroki. Dysk jednak zahacza o gwiazdy, ubywając z każdym dniem. Gdy zanika zupełnie, bóstwo używa swej magii, która sprawia, iż dysk się odnawia. Ma to wpływ także na domenę boga, gdyż podczas pełni i nowiu, czyli kolejno apogeum jego siły i początku odnawiania księżyca – morze wzmaga się. W pierwszej i trzeciej kwadrze zaś morze pierzchnie przestraszone. Wodijan jest również patronem wszelkiego bydła, przez co czczą go pasterze i gospodarze.
U Norsów bóstwo to ma charakter bardziej wojowniczy i błogosławi każdego odważnego i zdeterminowanego wojownika wędrującego po jego terytorium. Biada zaś wrogom plemienia Norsów, gdyż na wrogów Fjönar sprowadza on straszliwe burze bądź przywołuje monstrum z głębin, które zatapia największe okręty.
Dla Slavów wschodznich Mokrzyc, czy raczej Śnieżnik, jest panem mrozu, śniegu i niepogody. Jego gniew sprowadza burze śnieżne, jego nieprzychylność ochładza nawet płomień.
Obrzędy
Wróżdżenie – na pierwszą pełnię po równonocy jesiennej, ludzie zbierają się przy akwenie wodnym i w ofierze Wodijanowi składają byka. Następnie zaś najstarszy człek bądź najmądrzejszy uczony z trzewi martwego zwierzęcia wróży i opowiada o nadchodzących losach.
Norsowie posiadają obrzęd zwany Morskim poczęciem:
Ceremoniał ten jest etapem wkroczenia chłopca w wiek męski. Gdy uda mu się podołać trzem próbom wyznaczonym przez swe plemię, udaje się do morza. Nagi wkracza w zimne tonie i idzie, póki morze go nie pochłonie do końca. Następnie wraca na brzeg jako pełnoprawny mężczyzna.
Slavowie Północni zaś obchodzą rytuał Przebłagania:
W pełnię, po najdłuższej nocy w roku, Slavowie Północni wychodzą ze swoich chałup z pochodniami zapalonymi w ognisku domowym i wystawiają na zewnątrz. Tym, którym pochodnia pierwsza zgaśnie, szczęście i przychylność ze strony Śnieżnika będzie towarzyszyć przez cały rok.