Imiona

Imienia boga nie można wymawiać, tak więc są dopuszczone następujące formy: Ojciec Niebo, Grzmiący, Władca Nieboskłonu, Najważniejszy z Czwórcy, Pan Gwiazd, Najwyższy, Piorunowładny, Miotacz błyskawic, Wszechojciec, Wszystkowidzący. Można również nazwać bóstwo dźwiękiem przypominającym grzmot pioruna. Przez Norsów zwany Weradonem.

Symbole

Najprostszym ze znaków Piorunowładnego jest znak błyskawicy. Symbolem go określającym są też tzw. Ręcę Boga, acz stosuje się go głównie u Slavów Północnych. Równie powszechnym, co błyskawica jest sześciokąt foremny z trzema przekątnymi. Ostatnim zaś znakiem świętym Ojca Nieba jest tetragram – symbolizujący sześć położeń pochodni bóstwa, po trzy na świat ludzi i świat podziemny oraz Najwyższego w środku symbolu. Poświęcony Mu jest orzeł, baran i dąb.

Wygląd

Największy z bogów, mimo swego wieku i długiej srebrnej brody, potężnej jest budowy. Oczy jego to gwiazd ilości nieskończone, a wyraz twarzy srogi. W garści trzyma pochodnię-Słońce, w drugiej dłoni zaś błyskawicę, symbol władzy nad niebiosami, a także broń przeciwko tym, którzy mu się śmią sprzeciwić. W szaty ubrany ze szlachetnego, błękitnego materiału, co i rusz świeci także złotem królewskim, zasiadając na tronie swym niebiańskim. Wzrok jego czujny, ręka sprawna zaś, by wymierzać karę – rażenie piorunem.

U Slavów Północnych brak mu w rękach pioruna, zamiast tego dzirży młot, który w jego dłoniach ma moc ciskania piorunami.

Domena

Wszystkowidzący pieczę sprawuje nad całym światem, inni bogowie mu są podlegli i nie równają się z jego siłą. Broń jego najstraszliwsza, gdyż piorun spopieli wszystko na swej drodze. Panem on jest nieba dziennego i nocnego, toteż i gwiazdy są mu podległe. Bacznie czuwa nad ludźmi, sądząc ich za życia – wiarołomców i krzywoprzysiężców karze najmocniej. On to też piastuje pochodnię, Słońce, który obraca niestrudzenie, by blask jego ocieplał ludzi na ziemi, jak i dusze w Wiraju, jednej z krain podziemnych. Wszechojciec wymagającym jest bogiem i wymaga czci oraz posłuszeństwa; biada tym, którzy odwrócą się od niego bądź nie dopełnią danego rytuału.

W wierzeniach Slavów Północnych Władca Nieboskłonu patronuje również wojownikom, którym dodaje sił i odwagi; herosów zaś wspomaga ciskając w ich przeciwników piorunami.

Obrzędy

Piorunia – w każdy ostatni dzień tygodnia, wierni mają za zadanie rozpalić swe ognisko domowe za pomocą krzesania kamień o kamień. Iskra tak powstała symbolizuje piorun. Następnie, gdy drewno się spali, popiołami z ogniska posypać głowy domowników na znak pokory i oddania swych losów w dłonie Wszechwidzącego.

Wdębiny – gdy na dębach pojawią się żołędzie, ludzie wyczekują, aż pierwszy z nich spadnie. Gdy kto się stanie, zabierają go jak najdalej, tworząc procesję, która śpiewa i tańczy na cześć Najwyższego. Następnie sadzą żołądź w ziemi ku wielkiej radości.

Slavowie Północni obchodzą również Bakrwę:

Przed wielką wojną bądź wyprawą, pod drewnianym posągiem Ojca Niebo, wojownicy składają swą broń. Kapłan bądź mędrzec składają w ofierze barana, a jego krwią błogosławią w imię Wszechwiedzącego oręż, by wzbudzić w nim żądzę krwi wroga, a także uchronić go od zepsucia się.