Wygląd: Są niczym ludzie a zarazem inni od nich pod każdym względem. Wyżsi o kilka centymetrów, nieco żylaści w budowie ciała. Brak im dystyngowanych kształtów Elfa, jednak ich filigranowość w oczach człowieka od razu nadaje szlachetny rys. Skóra nigdy nie wygląda niezdrowo, a nawet najbardziej chorowity Półelf tryska niespożytą witalną energią. Dłonie mają drobne, palce długie i smukłe, nawet jeżeli rynsztokowa praca powinna zedrzeć z nich ostatnie pozory delikatności. Włosy, o dziwo, zazwyczaj koloru szarego, chociaż inne też nie są rzadsze. Niejeden z nich ma nawet pewną skazę, gdy jedno pasmo lub nawet kilka samo z siebie przybrało kolor inny niż reszta włosów. Co się tyczy twarzy, to jest prawie ludzka. Prawie, gdyż domieszka elfiej krwi dodaje jej delikatności i skrytego powabu. Lekko spiczaste uszy nie każdy dostrzeże, dlatego to nie one wyznaczą Półelfa w tłumie. Zrobią to oczy.
Często szare, nigdy błękitne. Zawsze jednak...inne. Lekko lśniące w ciemności. Wypełnione na dnie czymś, co fascynuje i przeraża. Iskrą. Iskrą tajemnicy.

Wiek: Razem z krwią Elfów, zostaje mieszańcom przekazany dar długowieczności. Gdy jednak dla świetlistej rasy jest on błogosławieństwem, Półelfy traktują go jako brzemię. Mogąc żyć nawet mocno powyżej dwóch wieków, podlegają jednak czasowi tak samo jak istoty krótkowieczne. Sama zaś ich pozycja społeczna nieczęsto daje dożyć choćby setki lat...

Charakter: Charakter Półelfa kształtuje ksenofobia, pycha i zgorzknienie. Społeczeństwo ludzi odrzuca mieszańców, elfy uważają spółkowanie z innymi rasami za plamę na honorze. Istota, którą życie wepchnie w mielącą wszystko machinę bezlitosnej nietolerancji zginie szybko lub stanie się twarda. Zawsze jednak rany psychiki pozostawiają blizny goryczy...
Półelf będzie wiec dziwną mieszaniną ludzkiego indywidualizmu i bolesnych doświadczeń. To bardzo niebezpieczne połączenie, zważywszy na wielką bystrość umysłów tych istot. Na dodatek coś, jakaś tląca się w najgłębszej części duszy nieludzka iskra, ciągnie ich coraz dalej ku miejscom nieznanym, ku słońcu na horyzoncie, jakby ich obolały duch nie mógł nigdy zaznać spokoju, rozdarty miedzy śmiertelnością a niegasnącym światłem. Największą ich tragedią jest zaś to, że owego miejsca dla siebie nigdy nie znajdą. Nie ma i nie będzie go na tej ziemi. Półelfy są bowiem bezpłodne i każde ich pokolenie będzie zarazem tym ostatnim. Pozbawionym korzeni przez nienawiść innych, obdartym z przyszłości przez swoje pochodzenie...

Predyspozycje: Mistrzowie fortelu – Niebywale bystrzy i ponadprzeciętnie zręczni, Półelfy to doskonały materiał na fachowca od delikatnej roboty. Skrytobójcy, szpiedzy, złodzieje... Życie na skraju cywilizacji i wrodzone cechy predestynują ich do tych ról. Gdy zaś dodamy do tego pewną niewytłumaczalną więź z mocami spoza rozumowania śmiertelników...

Archetypy: Dualista, Zabójca, Czarnoksiężnik, Kapłan, Mistyk, Sokole Oko, Łowca Głów, Tropiciel

Stosunek do innych ras: Półelf zdaje sobie sprawę, jak postrzegają go inni. Jako wyrzutek nie uniknie ran duszy, które rozjątrzą się potem i wydadzą na świat niechęć do innych. Brak możliwości wydania potomstwa, odzwierciedlenie ich nienaturalnego pochodzenia, wzbudza w nich zgorzknienie wobec ras mających przed sobą przyszłość. Nadal jednak istota taka, być może dzięki kropli człowieczeństwa w swym sercu, pozostaje jednostką samodzielnie wybierającą przyjaciół oraz wrogów. Odrobina blasku elfiej nieśmiertelności doda też Półelfowi pewną butę w stosunku do każdego...

Frakcje, występowanie: Ponure, fantastyczne legendy opowiadają o odległych miejscach, gdzie całe wsie miewają przedziwne sny. Sny, po których rodzą się niezwykłe dzieci o szpiczastych uszach...
Rzeczywistość jest jednak taka, że nieliczne Półelfy nie mają swojego miejsca na świecie. Imperialni, za namową Elfów, lata temu rozpoczęli ponure represje wobec mieszańców. Wspólnota zaś postrzega ich jako nienaturalny efekt złamania odwiecznego tabu, chory szczep drzewa, które nie może nawet wydać owocu. Zakon również nie jest tolerancyjny dla mieszańców... jednak wyjątkowo to właśnie na jego terenach Półelfy mogą czuć się najbezpieczniej, co przekłada się na ich obecność w szeregach armii Autarchy. Nieliczni mają odwagę szeptać, iż jest to zasługą Inkwizycji...

Religia: Do kogo może wznieść swe modlitwy długowieczny wyrzutek, prześladowany parias przewyższający większość swych oprawców? Niektórzy odnaleźli spokój w nauce Zakonu, chociaż raczej nie przypominają fanatyków. Prawdą jest, że większość Półelfów wierzy raczej bardzo powierzchownie. Owszem, trudno zaprzeczyć istnieniu Ultimy i jego panowaniu nad duszami śmiertelników, jednak będąc długowiecznymi potomkami Elfów nie czują potrzeby bezgranicznie oddawać się wierze w Niego. Inną sprawą jest to, że pomoc z niebios jednak się przydaje, a każdy wychowanek ulicy jest istotą niezwykle pragmatyczną...

Przykładowe imiona:

żeńskie: Aissata, Marmelle
męskie: Quintilien, Darien

Statystyki początkowe: 

Siła	3	Siła woli	6
Budowa	3	Krzepa	3
Inteligencja	4	Szybkość	5