Plan miasta

Położenie i klimat
Wielki gród Álhøeim znajduje się na wąskiej grobli łączącej Hlämgardem na wschodzie z lodowymi pustkowiami gór Trollowych na zachodzie. Gród jest juz tak daleko wysunięty na północ, że mieszkający tam ludzie nie wiedzą co to lato. Mroźny północny wiatr i niekończące się burze śnieżne to tylko najłagodniejsza pogoda jaką można spotkać w okolicach grodu.

Historia
Jest największym grodem w tej części świata, oraz stolicą norskich wikingów. Nosi przydomek gniazda łupieżców i jest miejscem, gdzie prawo jest bardzo dyskusyjną kwestią. Pierwsi Norsowie w tych okolicach pojawili się już blisko tysiąc lat temu. Przez wiele stuleci pozostawieni sami sobie walczyli głównie z pogodą, śniegiem i samymi sobą. Pierwsze wzmianki o grodzie pojawiły się w okolicach 300 roku PoUT kiedy pierwsze łupieżcze drakkary dotarły daleko na południe i wschód. Wsród największych rodów panujących w grodzie wymienić warto Jørnsnorsów, którzy rządzą tam po dziś dzień.

Wygląd
Gród składa się z czterech głównych sektorów wpisanych w okrąg jakim jest Álhøeim. Pierwszym jest część mieszkalna, to tu rzędami stoją drewniane domy ozdobione pięknymi rzeźbami smoków, węży, wilków i niedźwiedzi. Wieczorami odbywają się huczne uczty, liczne pijackie zabawy, bójki a nawet konkursy, w których rywalizuje tutejszy wesoły i pozbawiony skrupułów lud. Zawitaj w te rejony jeśli interesuje cię bitka i popitka jak to mawiają.

Kolejnym sektorem jest hałaśliwa i nie najlepiej pachnąca dzielnica rzemieślnicza, gdzie przerabia się zrabowane dobra, oprawia skóry upolowanych zwierząt a także kuje broń na kolejne najazdy.

Następnie trafić można na port. Dziesiątki statków przybijają i odbijają co dnia od tego miejsca, już bez swych sławetnych rzeźb i tarcz, by nie straszyć przyjaznych duchów tutejszych ziem. Dopiero po odpłynięciu na dalsze wody nabiorą swego ponurego i majestatycznego piękna. Trzeba wiedzieć o tym miejscu trzy rzeczy. Nie ma tu towarów nielegalnych oraz handel zamienny jest na porządku dziennym. Jest to także najniebezpieczniejsza część miasta, pełna rębajłów którzy zabijaniem zarabiają na swe życie.

Ostatni fragment koła to dwór władczyni tego miasta oraz podległych jej jarlów. Miejsce to jednak znacznie różni się od widywanych w innych częściach świata. Nie znajdziesz tu panien w zdobionych sukniach i rycerzy w lśniących zbrojach. W wielkich kamiennych budowlach, o małych oknach pełno jest wojowników i to nie byle jakich! Do twierdzy Brönhildy Böersang wkraczają najlepsi, zaprawieni w bojach wikingowie. To tu wśród olbrzymich palenisk, pośród całych stad olbrzymich myśliwskich ogarów, które są dumą Grant Jarla, odbywają się uczty, na temat których bardowie piszą pieśni. Tu także odbywają się narady wojenne i plany kampanii grabieżczych.

Ustrój polityczny:
Brönhilda Böersang Grant Jarl Alhöeim, Krwawa Valkiria, Królowa Łupieżców sprawuje władzę nad miastem i podległymi mu terenami. Co pewien czas odbywają się huczne biesiady, na które władczyni zwołuje swych Jarlów oraz inne ważne osoby, które uzna za przydatne do podjęcia decyzji. Debaty trwają często wiele dni, każdy zaproszony ma prawo wyrazić swe zdanie. Ostateczna decyzje podejmuje jednak Grant Jarl i wszyscy muszą się do niej dostosować. Ona także uznaje nowych, bądź degraduje obecnych Jarlów zależnie od ich posłuszeństwa, majątku i siły militarnej. Sami Jarlowie, zyskują od swego zwierzchnika ziemię, pierwszeństwo w wyborze łupów oraz celów wypraw łupieżczych oraz wiele ulg. Nie posiadają jednak władzy nad mieszkańcami miasta. Wszyscy wolni ludzie mają jednakowe prawa i obowiązki wobec Alhöeim i są sobie równi. Inaczej sprawy mają się wobec brańców. Ci są własnością swych panów i nie posiadają praw, a za ich uszczerbki na zdrowiu bądź śmierć należy uiścić zadośćuczynienie właścicielowi.

Społeczeństwo:
Lud Alhöeim z powodu norskiego klimatu, oraz ich własnych wojowniczych zapędów nie uprawia roli, hoduje również niewiele zwierząt.Łowiectwo, zbieractwo i rybołówstwo to główne sposoby na pozyskiwanie pożywienia. Wyżej wymienionymi zajęciami pawa się prawie połowa wszystkich obywateli. Znaczący procent stanowią także rzemieślnicy, którzy głównie zajmują się szkutnictwem, drwalstwem i produkcją sprzetu wojennego. Są również znani na cały świat łupieżcy, zwani wikingami. Poza Jarlami, posiadającymi szyprów - podlegających mu kapitanów dowodzących załogą na łodziach swego pana, oraz kilkoma najlepszymi wojami, reszta załóg na co dzień zajmuje się czym innym. Swe zajęcia porzuca na czas wyprawy ryzykując stały dochód na rzecz obietnicy wielkich łupów. Załogą drakkarów mogą zostać zarówno mężczyźni jak i kobiety. Trudno spotkać tubylca, który choć raz nie brał udziału w takiej eskapadzie. Na co dzień lud ten jest bardzo szczery, nieco swarliwy i uwielbia współzawodnictwo. Pijatyka i bijatyka to esencja Alhöeim - tak mawiają cudzoziemcy odwiedzający ośnieżone miasto.