Wygląd: Wyższy o ponad głowę, zazwyczaj jednak przygarbiony, wyróżnia się z tłumu potężnie zbudowanym ciałem. Skóra, pokryta w wielu miejscach gęstą szczeciną, przybiera odcienie brązu i ziemistej zieleni. Długie, nieco małpie ramiona, mają dłonie o silnych palcach zdolnych kruszyć kości jak patyki Stąpa on pewnie na mocnych nogach o szerokich stopach, marszcząc wydatne, cofnięte czoło i krzywiąc wysuniętą szczękę. Zadarty nos węszy jak u ogara, a rozrośniete dolne kły straszą zwierzęcą nutą. Wiek: Gornarowie osiagają dorosłość tak jak ludzie w wieku 18 lat. Dożywają średnio do 50 lat Charakter: Dwa słowa stanowią ich jestestwo. Walka i Siła. Gornarowie to wygnańcy, pariasi zmuszeni do życia w cieniu społeczeństwa. Słabi giną zakatowani przez nietolerancyjną tłuszczę lub wygnani za młodu znajdują koniec wśród potwornej dziczy. Jedynie ci najmocniejsi, najbardziej zajadli są w stanie dożyć czasu, gdy to ich pięści będą zadawać ciosy. Niestety taki stan rzeczy stwarza charaktery brutalne, aspołeczne i dzikie. Są oni brutalni, częstokroć popędliwi, a zarazem noszą wiele psychicznych ran, które łatwo rozdrapać. To prawda, nie należą też do umysłów lotnych, a raczej do zwolenników ciężkiego argumentu pięści. Posiadają jednak zwierzęcy spryt, dziedzictwo starożytnych przodków i potrafią zaskoczyć fortelem, gdy nikt by się tego po nich nie spodziewał. Są zarazem zawzięci jak mało kto, jakby ciągle musieli udowadniać swą wyższość nad innymi. Przykładowe imiona: Więcej na temat tej rasy znajdziesz tutaj. |