W gąszczu leśnym ostrożnie stąpając, tak by żaden szelest, żaden trzask zdradliwej gałązki nie spłoszył ofiary, celować w skupieniu i patrzeć jak opierzona strzała z cichym świstem wbija się w ciało oddalonego o wiele stóp jelenia, powalając go na miejscu. Albo chowając się za załomem muru bądź na dachu szyć we wroga, zanim ten się spostrzeże, kto i skąd atakuje. Takie marzenia skłaniają wielu, by sięgnąć po łuk, załadować kołczan strzałami i ruszyć na łowy...

Zalety: Z wszystkich broni strzeleckich łuk ma największe obrażenia, umożliwia prowadzenie ostrzału z bardzo daleka, co daje sporą przewagę. Zanim wróg dobiegnie, wcześniej dostanie strzałę w oko. A zadawanie krytycznych obrażeń to cecha charakterystyczna tej broni.

Wady: Duży zasieg łuku ma również swoje negatywne konsekwencje, najtrudniej z niego o celny strzał.

Wymagania: Legendy o niezrównanych elfich łucznikach są przesadzone. Wprawdzie rzeczywiście rasa ta czuje się dobrze z łukiem w ręku, ale prawdziwymi mistrzami łucznictwa w Elroth są rasy niskie: Skrzaty, Sylfy i Bingerlingi. Niezrównana zwinność, szybkie palce i oko są nieodzowne, by władać tą bronią skutecznie.

Poziom broni	1	3	5	7	10	11	12	13	14	15
Wymagana szybkość	8	10	12	14	16	17	17	18	19	20